Historia szkoły
Historia Conradinum stanowi cząstkę dziejów 1000-letniego Gdańska. Tu właśnie, w Gdańsku, w XVI w. osiadł ród Conradich, od którego nazwiska wywodzi się nazwa naszej szkoły – CONRADINUM.
Przez wiele pokoleń członkowie słynnego rodu zajmowali wysoką pozycję w społeczności miasta i byli w różny sposób związani z Polską. W latach 1742-1798 żył ostatni z Conradich – Karol Fryderyk Conradi. Ponieważ nie miał potomstwa, a chciał utrwalić nazwisko rodowe dla potomnych, w 1794 roku spisał testament, na mocy którego cały swój majątek przeznaczył na Fundację imienia Karola Fryderyka Conradiego. Zadaniem Fundacji było utworzenie szkoły nazwanej przez testatora „Prowincjonalnym Instytutem Szkolnym i Wychowawczym im. Conradiego”. Dzięki ogromowi majątku (200 000 talarów w gotówce, 84 000 w papierach, 6 kamienic i spichlerzy w Gdańsku oraz bogate wioski: Bąkowo, Gołębiewo, Jankowo, Mokry Dwór i Dziewięć Włók) już 10 października 1801 r. w Jankowie otwarto zakład szkolno-wychowawczy, na którego czele stanął Rajnold Bernard Jachmann, uczeń i przyjaciel Immanuela Kanta.
Conradinum w Jankowie
Otwarty 10 października 1801 r. Instytut Wychowawczy zatrudniał 9 nauczycieli, a program uwzględniał przedmioty humanistyczne i praktyczne. Uczniowie z ubogich rodzin uczyli się bezpłatnie, a niektórzy z nich otrzymywali stypendia. Dzień w Instytucie rozpoczynał się o godzinie 5 rano (biciem w dzwon instytutowy odlany w 1802 r., a kończył się o godzinie 21. Program dnia składał się z 9 godzin nauki i odrabiania lekcji, 7 godzin przeznaczonych na zajęcia ruchowe, sprawy własne i posiłki oraz 8 godzin snu.
Z powodu trudności finansowych 15 lutego 1814 r. Instytut został zamknięty i dopiero 5 lat później (15. 02. 1819 r.) zamieniono go w męskie Seminarium Nauczycielskie. W 1843 roku utworzono kuratorium Fundacji i w kwietniu tego roku otwarto wyższą szkołę miejską oraz progimnazjum realne (siedmioletnią szkołę średnią dla chłopców). Niestety w związku ze spadkiem zainteresowania nauką w Jankowie, już w 1879 r. zaczęto myśleć nad przeniesieniem Conradinum do Gdańska, a decyzją kuratorium Fundacji w 1898 roku rozpoczęto budowę nowego gmachu szkoły w mieście ogrodzie, czyli we Wrzeszczu.
Conradinum we Wrzeszczu
Późną jesienią 1898 roku na własnej ziemi rozpoczęto budowę nowego gmachu szkoły we Wrzeszczu przy Krusenstraβe (ul. Piramowicza). Budynek w stylu neorenesansu holendersko-gdańskiego zaprojektował gdański architekt Otton Hugon Richard Schmidt (1859-1929). Prace budowlane trwały 21 miesięcy, a ich wykonawcą była firma budowlana należąca do architekta.
Uroczyste otwarcie nowej siedziby nastąpiło 17 października 1900 roku. Nowa siedziba Conradinum składała się z budynku szkoły, internatu, Sali gimnastycznej, budynku sanitarnego oraz rozległego ogrodu.
Przeniesienie Conradinum z Jankowa do Wrzeszcza stanowiło głęboki przełom w dotychczasowym systemie wychowawczym szkoły. Przede wszystkim olbrzymia ilość uczniów mieszkała obecnie poza internatem, a więc nie podlegała już całodobowemu nadzorowi nauczycieli, którzy zresztą też mieszkali w „mieście”. Jednak ogólne zasady pozostały takie same – nie pytano o wyznanie czy pochodzenie, ale oceniano przede wszystkim pilność w nauce. Początkowo była to sześcioklasowa szkoła realna i humanistyczna. W latach 1913-1915 utworzono dziewięcioletnią wyższą szkołę realną. W latach 1936-39 szkołę rozbudowano o nowe skrzydło. Do 1939 roku Conradinum zachowało status niezależnej fundacji dobroczynnej, w 1944 r. szkołę opuścił ostatni rocznik maturzystów.
Ciekawą tradycją przedwojennego Conradinum było sprawianie sobie przez absolwentów oryginalnych w swym kształcie czapek z wyhaftowanym złotą nicią herbem Conradiego.
Po wojnie…
Od stycznia 1945 roku w zabudowaniach szkoły mieścił się szpital wojskowy. A już 31 października 1945 r. rozpoczęły się zajęcia w Państwowym Liceum Budownictwa Okrętowego „Conradinum”, które zostało utworzone 1 lipca 1945 roku. Organizatorem i pierwszym dyrektorem powojennego Conradinum był Aleksander Potyrała ( https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Potyrała ), a wśród nauczycieli znajdowali się naukowcy Politechniki Gdańskiej m. in. Jerzy Doerffer (https://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Doerffer) Tytus Huber (https://pl.wikipedia.org/wiki/Maksymilian_Tytus_Huber ) i Aleksander Rylke (https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Rylke ) Conradinum stało się wówczas kuźnią polskich okrętowców.
W kolejnych latach szkoła ulegała przekształceniom: w latach 1951-65 funkcjonowała pod nazwą Technikum Budowy Okrętów, a w latach 1966-1991 jako Techniczne Szkoły Budownictwa Okrętowego. Od roku 1967 Conradinum jest szkołą koedukacyjną. Do tego roku, z wyjątkiem żeńskiego rocznika 1951, była to szkoła męska.
W latach 1972-1975 szkołę powiększono o dobudowane nowe skrzydło oraz łącznik z internatem.
Kiedy w 1991 r. powołano do życia XVIII Liceum Ogólnokształcące, musiała się zmienić i nazwa szkoły i tak w 1992 r. Conradinum uzyskało nazwę: Szkoły Okrętowe i Ogólnokształcące CONRADINUM. W skład SOiO, oprócz XVIII Liceum Ogólnokształcącego oraz Technikum Nr 18, na przestrzeni lat wchodziły również Liceum Techniczne Nr 3 (1995-1999) przekształcone w 1999 r. na XVIII Liceum Profilowane, które istniało aż do likwidacji tego typu szkół w 2014 roku.
20 grudnia 1999 roku zabudowania Conradinum – budynek szkoły, internat, salę gimnastyczną, budynek gospodarczy (sanitarny) oraz ogrodzenie z bramą i furtkami – uzyskały status zabytków i wpisano je do Rejestru Zabytków w Polsce.
W 2002 roku Rada Miasta Gdańska przyznała Conradinum Medal św. Wojciecha za zasługi dla Gdańska, szczególnie za osiągnięcia dydaktyczne i przygotowanie na bardzo wysokim poziomie kadr dla gospodarki morskiej.
Conradinum dzisiaj to połączenie ponad 220letniej tradycji i nowoczesności, aby zapoznać się z teraźniejszością Conradinum, zapraszamy do obejrzenia naszej strony i odwiedzin na naszym profilu na FB.
Tradycje conradinowskie
Współczesna społeczność Conradinum, szanując wolę fundatora, pielęgnuje i rozwija tradycje conradinowskie:
- w szkole obowiązują mundury conradinowskie
- wszyscy uczniowie klas pierwszych po ślubowaniu składają w Bazylice Mariackiej kwiaty na grobie fundatora – Karola Fryderyka Conradiego
- zgodnie z wolą fundatora jego imię jest przywoływane podczas uroczystości szkolnych
- sztandar szkoły
- herb szkoły
- hymn
- Srebrny Znaczek Conradinowca – przyznawany w dniu ukończenia szkoły absolwentom, którzy zasłużyli się dla Conradinum
- Złoty Znaczek Conradinowca – przyznawany w dniu ukończenia szkoły najlepszemu absolwentowi
- po zdaniu matury absolwenci zawieszają krawat na sercu dzwonu i dzwonienią aż do zerwania (w tym oryginalnym powojennym zwyczaju krawat symbolizował obrożę, którą po zdaniu matury można było zerwać; pierwotnie krawat zawieszano na sercu dzwonu jeszcze z Jankowa z 1802 r., dzisiaj Conradinowcy wieszają krawat na sercu innego dzwonu)
- zjazdy absolwentów
I jeszcze taki conradinowski przesąd – jeśli ktoś dotknie dzwonu z 1802 roku lub nim zadzwoni w trakcie nauki, to nie zda matury.
Z okazji 200-lecia Fundacji szkoły zostały wybite pamiątkowe Medale Conradinowskie, które do 2010 roku były przyznawane najlepszym absolwentom.
W podtrzymywaniu i rozwijaniu tradycji pomaga szkole powołane w 2001 r. Stowarzyszenie Oświatowe Conradinum. Zrzesza ono w swych szeregach absolwentów, nauczycieli oraz sympatyków szkoły.
